22.01.2020
Það var tilfinningaþrungin stund að fylgja Leif Magnúsi síðustu metrana austur í kirkjugarð eftir útförina í Landakirkju föstudaginn 10. janúar sl.
Kistan á vagni sem dregin var af dráttarvél sem Leif Magnús hafði átt og líkfylgdin var fjölmenn og það hvíldi sorg yfir fólkinu og veðrinu. Síðustu metrarnir frá vagninum að gröfinni voru varðaðir af fólki sem stóð heiðursvörð beggja vegna gönguleiðarinnar. Vestan megin voru starfsmenn Grunnskólans í Vestmannaeyjum og austan megin samnemendur og bekkjarsystkin drengsins, margt fólk. Mikið var það fallegt.
Erfi var drukkið í Höllinni og ég sat á stól þegar flestir gestirnir voru farnir. Starfsmenn Grunnskólans í Vestmannaeyjum voru þá byrjaðir að taka dúka af borðum og ganga frá. Ég er að átta mig á aðstæðum og dást af þessu hjálpsama fólki. Þarna var hópurinn að verki sem sá um erfidrykkjuna, bakaði, þjónaði og gekk frá öllu, frá A til Ö. Það hafði verið listi í skólanum og starfsfólkið skipti á sig bakkelsi og kökum með Einsa kalda sem lagði húsnæðið til, tæki og tól ásamt Herði Þór Harðarsyni. Þarna birtist mér styrkur samfélagsins í Eyjum þar sem öll bönd halda þegar á reynir. Eftir marga erfiða daga snart þessi stund okkur fjölskylduna mest þegar við upplifðum samkenndina og kærleikann i samfélaginu sem einkenndi allan undirbúning útfarar Leif Magnúsar. Allir lögðust á eitt, fjölmiðlar í Eyjum rukkuðu ekki auglýsingar, prestar og starfsfólk, kór og listamenn í Landakirkju voru mögnuð í öllu samstarfi eins og listafólkið úr fjölskyldu okkar sem stóð sig svo vel.
Við erum þakklátt, þökkum öllum sem lögðu okkur lið og gerðu útför Leif Magnúsar svo fallega í öllum skilningi.
Fjölskylda Leif Magnúsar Grétarssonar Thisland.
