Jóhannes Sveinsson Kjarval (1885-1972) er listmálari dagsins og vitaskuld í hópi frægustu listamanna þjóðarinnar fyrr og síðar.
Hann brýtur í blað í jóladagatali okkar þar sem hann er ekki Eyjamaður en tvennt er það sem tengir hann með sérstökum hætti Eyjunum og Listasafni Vestmannaeyja.
Annað er að hér er varðveitt eitt stærsta safn Kjarvalsmálverka sem til er á landinu, samtals 37 málverk, og eru flest þeirra komin sem gjöf en ekki gjald úr hendi hjónanna Sigfúsar M. Johnsen og Jarþrúðar Pétursdóttur Johnsen.
Annað er að árið 1913 siglir Kjarval til Hafnar að nema við Konunglega listaháskólann. Ári síðar, 1914, kemur hann sumarferð til Íslands.
Í hinu mikla safnriti Kjarval, sem kom út árið 2005, segir um sumardvöl hans (bls. 55):,Kjaval afreið að verja sumrinu 1914 á Íslandi og hélt heim með farþegaskipinu Botníu 24. maí. Þessi ferð er í raun fyrsti eiginlegi málaraleiðangur hans til Íslands og markaði upphafið að glímu hans við íslenskt landslag.
Áður en Kjarval hélt utan til náms höfðu sjávarmyndir verið höfuðviðfangsefni hans og nú valdi hann Vestmannaeyjar sem fyrsta viðkomustað sinn. Þar dvaldist hann um hríð og málaði þrátt fyrir válynd veður.“
Tvö málverk frá þessu upphafsskeiði Kjarvals eru hér varðveitt og væri óskandi að þau og fleiri slíkar þjóðargersemar mættu eignast sýningarstað sem hæfði – listasalinn sem marga hefur dreymt um að rísi sem viðbygging við Safnahús Vestmannaeyja.
